Het avontuur is begonnen

Tot zondag was ons grootste avontuur een wandeling door de roze vallei in Cappadocië, die niet alleen om de rotsformaties heen, maar ook door de rotsen en van de rotsen af ging via laddertjes. Het geklauter en gekruip ontlokte Heleen (oma van 2 kleinkinderen) de verzuchting 'je zult je oma maar meegenomen hebben voor een zondagse wandeling'. We lagen dubbel.
Maandag begon het echte werk. De weg via Kayseri, Erzincan, Erzurum naar Dogubayazit kan niet anders dan spectaculair genoemd worden. Oost-Cappadocië is onherbergzaam, maar prachtig in zijn weidsheid. Het is duidelijk waarom mensen uit dit gebied naar elders trokken om werk te vinden. De beperkte akkertjes zijn moeizaam bevochten en daarbuiten is niets. Alleen kale bergen. De meeste van de eerste Turken die in Nederland kwamen voor werk, komen uit dit gebied. Het is fantastisch te weten dat Kayseri nu een welvarende stad is, dankzij het geld dat de emigranten naar huis stuurden en de pensioenen van degenen die na hun pensionering naar huis terugkeerden. Hun offer tbv familie en gemeenschap is niet voor niets geweest!
Twee dagen reden we op de Oost-Anatolische hoogvlakte tussen twee imposante, besneeuwde bergketens door. Op het hoogste punt (3.000 m.) werden we overvallen door een sneeuwstorm. Met een mengeling van verbazing en bewondering zagen we Leida voor ons het recht van de zwakste doen gelden. Ze bleef in het enige goede spoor en liet tegenliggers zelf een nieuw spoor trekken als dat nodig was. Ook al moesten sommigen daarvoor iets meer naar rechts dan hun waarschijnlijk lief was. Voor het overige was de weg goed, al moesten we regelmatig kilometers lang slalommen om de vele kuilen heen.
Verder naar het oosten is de nerveuze spanning rondom de PKK-activiteiten duidelijk zichtbaar en voelbaar. Veel militaire voertuigen op de weg en veel militaire complexen te zien. In een bocht in de weg waar de vallei bijzonder smal was, stond een tank met twee soldaten die hun geweren in aanslag hadden. Elk had een andere bergflank in het vizier. We werden een paar keer aangehouden voor (pas)controle, maar konden steeds direct weer door.
Opwindend, van geheel andere orde, vonden we het rijden langs de bovenloop van de Euphraat, die in dit gebied ontspringt. Morgen brengen we door in en rond Dogubayazit en donderdag gaan we door naar Iran.