Isfahan, sprookjesstad

"Isfahan. De naam die zoveel geheimzinnige vreemdheid in zich droeg, raakte Gregorius op dit moment als een teken voor een mogelijk ander leven, dat hij niet had durven leven…..Wat zou er van hem zijn geworden als hij de angst voor het verschroeiende stof van het Oosten had overwonnen en erheen was gegaan?" (Nachttrein naar Lissabon, Pascal Mercier)

Wat zijn wij blij dat wij onze kleine angsten voor (al dan geen moslim) beren op de weg terzijde hebben geschoven en hier wel naar toe zijn gegaan! Isfahan is een prachtige, elegante stad. Veel brede avenues met bomen, veel parken. Stel je Parijs voor en dan verfijnder en exotischer. Langs de oevers van de Zayande Rud, die door de stad loopt, is een park aangelegd. Heerlijk groen, veel schaduw, veel bloemen en voor de Isfahanen veel ruimte om te recreëren. Op verscholen plekken zitten jonge stelletjes, centimeters bij elkaar vandaan, soms schielijk hand in hand. Vandaag hebben wij daar een deel van onze tijd doorgebracht om even bij te komen. Maar zelfs daar hadden wij een spannende ontmoeting, namelijk met een Zoroastrier. De aanhangers van de Zoroastische godsdienst ( 500 v. Chr. ontstaan in Perzië) hebben het imago van een magische sekte . Als je dan een gewone, aardige jongeman spreekt die openlijk vertelt over het feit dat hij een 'vuuraanbidder' is, ga je onbewust toch een beetje beter kijken of je iets van die magische krachten kunt ontdekken. Maar nee, niet gevonden. Zijn levensovertuiging is vredelievend en humanistisch van aard. Hij gelooft meer in dialoog dan in confrontatie. Hij is daarom fel anti zijn religieuze overheid en kan zich 'heel goed vinden in wat dat parlementslid van jullie in zijn film naar voren heeft gebracht'. Als we in Yazd zijn zal ik iets meer vertellen over de Zoroastische godsdienst, omdat daar het religieuze centrum ligt.
Eind van de middag en vanavond brachten we door op het sprookjesachtige Meidan-e Emamplein. Donderdagavond hier is onze zaterdagavond en het plein was vol vrolijke, uitgelaten mensen. We zijn weer tig-keer aangehouden voor een praatje en vaak gefotografeerd.