Troubles in Turkmenistan

De reis van Mashad naar Turkmenistan was ging door onwerkelijk mooi, onherbergzaam terrein. Het laatste stuk van een hoog ' zijderoutegehalte', dwars door de bergen.
Eenmaal op Turkmeens grondgebied voelde het bevrijdend om eindelijk ons hoofddoekje af te kunnen doen. Maar dat gevoel van bevrijding was snel weg door de drukkende sfeer die in het land heerst. Rob werd aan de grens een uur lang geintimideerd door een chef die 50 dollar meer wilde dan de officiele 224 dollar voor de transit van 4 dagen. De beloofde gids was niet aan de grens om ons te helpen, want hij mocht niet voorbij het checkpoint, 30 km. voor de grens. Iedere keer als iemand zijn mening gaf over iets in het land, werd er aan toegevoegd ' maar zeg tegen niemand dat ik dat gezegd heb'. Communicatief zit het land op slot: internetten, bellen, sms-en lukt praktisch niet en veel sites zijn geblokkeerd. In die sfeer van stiekum gedrag deden wij ook iets stiekums: geld wisselen op de zwarte markt. Tot onze verbazin bracht onze gids ons niet naar dikbuikige kerels met gouden tanden en grote snorren, maar naar een laantje waarin oude vrouwtjes op krukjes voor hun huis zaten. Ze verdienden 3 dollar op elk 100 gewisselde dollar en dat gunden wij hun van harte.
Onze twee dagen daar stonden in het teken van wachten op Leida, Theo en Mia, die in Mashad Leida's auto lieten maken. Door het onvermogen te communiceren liep onze
afspraak mis en reden ze alleen, zonder gids, door naar Mary, terwijl wij nog in Ashgabad zaten te wachten.
Tijdens het wachten bij de grens botste Rob zachtjes tegen de enige Volvo in heel Turkmenistan. De eigenaar zag brood in het deukje en vroeg het tienvoudige. Er viel niet te schikken, terwijl de officiele weg zou leiden tot een in hechtenis neming van de auto voor een aantal dagen. Heel alert schakelde Rob het consulaat in. Tot onze verbazing stond er een kwartier later een hele delegatie voor onze neus: een advocaat, onderhandelaar en vertaler. Binnen een uur was alles naar ieders tevredenheid opgelost. "Appeltje, eitje" zei Rob naderhand stoer, "een leerzame ervaring".
Uiteindelijk was de karavaan weer compleet in Mary, waar we 's avonds het oude Merw konden bezoeken. Een metropool van 2500 jaar oud, waar in de 16e eeuw al 1 miljoen mensen woonden. Onderweg terug reed Theo door rood licht en werd aangehouden. Weer dreigde een in hechtenis neming van de auto. Gelukkig wist de gids hem daaruit te lullen (excusez le mot).
Tussen de incidenten en ondanks de spanning bezochten we in Asghabat een prachtig museum met schatten uit het oude Merw en was er tijd voor de kleurrijke regionale zondagsmarkt.
Ondanks dat waren we gisteravond blij dat we Turkmenistan weer binnen de ons toegekende transittijd uit waren.