Gevoed met cultuur

Dinno’s lyrische verslag over onze aanloop tot Marseille is niet te overtreffen. Ik verwijs daarvoor graag naar zijn weblog.
In Marseille doen de talismannen hun werk. We beleven twee bijna incidenten, zonder gevolgen. Zaterdagochtend gaan wij van anker op de ‘Mediterranee’. (Hoe hebben ze het zo kunnen uitzoeken!) Willem en Heleen hebben nog een kleine hobbel te nemen doordat er iets onbegrijpelijks misgaat met het inchecken. Heleen moet al haar charmes en overredingskracht inzetten om door de volgende controleposten te komen. Wanneer alles geregeld is kan het Grote Genieten beginnen. Zes uur lang in de zon op het dek zitten, mijmerend uitkijkend over een licht deinende, eindeloze zee. Opmerkelijk vinden we dat we helemaal geen (vracht)verkeer zien. In vroegere tijden was het een drukte van belang in dit gebied: elk eiland in de Middellandse zee is door ettelijke grootmachten veroverd door de eeuwen heen. Het bijna gedachteloze volgen van de eindeloze golfslag werkt als een meditatie. Het vormt een rustpunt en een welkome buffer tussen de hektiek van de voorbereidingen, de lange rit naar Marseille en de intensiteit van de ervaringen die ons te wachten staan.

Het leven aan boord illustreert het grote verschil tussen de rijkdom van West Europa en de armoede in Noord Afrika. In de laadruimte staat glimmende SUV's naast hoog opgetuigde, gammele wagentjes. In de bar en het restaurant vinden we groepen stoer geklede Europeanen. Klaar voor safari’s of challenges zoals de onze. De Noord Afrikaanse passagiers richten hun slaapplaatsen in op banken in de lounge. Tien meter van onze hut slaapt een ouder echtpaar op de vloer. Flesjes water en wat proviand naast zich.

Aan de haven staat onze gids te wachten. Het is pas sinds enkele jaren verplicht om een gids bij je te hebben als je door Tunesië reist. 'In het kader van de verhoogde veiligheidsmaatregelen' legt hij uit. Van tevoren hadden wij daartegen, vergeefs uiteraard, geprotesteerd. Vanmiddag hebben we hem bejubeld. Direct van de boot voert hij ons mee naar het imposante Bardo museum, vol mozaïken uit de Romeinse tijd. Daarna naar het oude Carthago, gesticht in 814 v.chr. door de Feniciërs, later veroverd, met de grond gelijk gemaakt en herbouwd door de Romeinen.
We sluiten de middag wat luchtiger af, in een pittoresk kunstenaarsdorpje.
Voor lunch is er vandaag geen tijd geweest, maar onze gids heeft ons 'gevoed met cultuur'